auguro
See also: auguró, augurò, and aŭguro
Italian
Verb
auguro
- first-person singular present indicative of augurare
Latin
Alternative forms
- (deponent form) auguror
Etymology
From augur (“augur, soothsayer”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈau̯.ɡu.roː/, [ˈäu̯ɡʊroː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈau̯.ɡu.ro/, [ˈäːu̯ɡuro]
Verb
augurō (present infinitive augurāre, perfect active augurāvī, supine augurātum); first conjugation
- I predict, foretell, forebode.
- (usually deponent) I conjecture, guess, surmise.
- (usually deponent) I perform the services of an augur, interpret omens, augur.
Usage notes
This verb is very often deponent (auguror) in Classical and post-Classical texts.
Conjugation
Conjugation of augurō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | augurō | augurās | augurat | augurāmus | augurātis | augurant |
imperfect | augurābam | augurābās | augurābat | augurābāmus | augurābātis | augurābant | |
future | augurābō | augurābis | augurābit | augurābimus | augurābitis | augurābunt | |
perfect | augurāvī | augurāvistī | augurāvit | augurāvimus | augurāvistis | augurāvērunt, augurāvēre | |
pluperfect | augurāveram | augurāverās | augurāverat | augurāverāmus | augurāverātis | augurāverant | |
future perfect | augurāverō | augurāveris | augurāverit | augurāverimus | augurāveritis | augurāverint | |
passive | present | auguror | augurāris, augurāre | augurātur | augurāmur | augurāminī | augurantur |
imperfect | augurābar | augurābāris, augurābāre | augurābātur | augurābāmur | augurābāminī | augurābantur | |
future | augurābor | augurāberis, augurābere | augurābitur | augurābimur | augurābiminī | augurābuntur | |
perfect | augurātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | augurātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | augurātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | augurem | augurēs | auguret | augurēmus | augurētis | augurent |
imperfect | augurārem | augurārēs | augurāret | augurārēmus | augurārētis | augurārent | |
perfect | augurāverim | augurāverīs | augurāverit | augurāverīmus | augurāverītis | augurāverint | |
pluperfect | augurāvissem | augurāvissēs | augurāvisset | augurāvissēmus | augurāvissētis | augurāvissent | |
passive | present | augurer | augurēris, augurēre | augurētur | augurēmur | augurēminī | augurentur |
imperfect | augurārer | augurārēris, augurārēre | augurārētur | augurārēmur | augurārēminī | augurārentur | |
perfect | augurātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | augurātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | augurā | — | — | augurāte | — |
future | — | augurātō | augurātō | — | augurātōte | augurantō | |
passive | present | — | augurāre | — | — | augurāminī | — |
future | — | augurātor | augurātor | — | — | augurantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | augurāre | augurāvisse | augurātūrum esse | augurārī | augurātum esse | augurātum īrī | |
participles | augurāns | — | augurātūrus | — | augurātus | augurandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
augurandī | augurandō | augurandum | augurandō | augurātum | augurātū |
Derived terms
- augurāculum
- augurātiō
- augurātō
- augurātōrium
- augurātrīx
- augurātus
- exaugurō
- inaugurō
Related terms
- augur
- augurālis
- augurium
Descendants
- Vulgar Latin: *agurō (see there for further descendants)
- → Catalan: augurar
- → French: augurer
- → Friulian: augurâ
- → Galician: augurar
- → Italian: augurare
- → Portuguese: augurar
- → Romanian: augura
- → Sardinian: augurai, augurare
- → Spanish: augurar
- → Venetian: augurar
- → Cimbrian: augurarn
References
- “auguro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auguro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auguro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- the augurs announce an unfavourable sign: augures obnuntiant (consuli) (Phil. 2. 33. 83)
- (ambiguous) as far as I can guess: quantum ego coniectura assequor, auguror
- the augurs announce an unfavourable sign: augures obnuntiant (consuli) (Phil. 2. 33. 83)
Portuguese
Verb
auguro
- first-person singular present indicative of augurar
Spanish
Verb
auguro
- first-person singular present indicative of augurar