auguratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of augurō.
Participle
augurātus m (feminine augurāta, neuter augurātum); first/second declension
- predicted
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | augurātus | augurāta | augurātum | augurātī | augurātae | augurāta | |
Genitive | augurātī | augurātae | augurātī | augurātōrum | augurātārum | augurātōrum | |
Dative | augurātō | augurātō | augurātīs | ||||
Accusative | augurātum | augurātam | augurātum | augurātōs | augurātās | augurāta | |
Ablative | augurātō | augurātā | augurātō | augurātīs | |||
Vocative | augurāte | augurāta | augurātum | augurātī | augurātae | augurāta |
References
- auguratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auguratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auguratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette