tripertitus
Latin
Etymology
From tri- + pertitus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /tri.perˈtiː.tus/, [trɪ.pɛrˈtiː.tʊs]
Adjective
tripertītus (feminine tripertīta, neuter tripertītum, adverb tripertītō); first/second-declension adjective
- divided into three parts; divisible by three; threefold
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | tripertītus | tripertīta | tripertītum | tripertītī | tripertītae | tripertīta | |
Genitive | tripertītī | tripertītae | tripertītī | tripertītōrum | tripertītārum | tripertītōrum | |
Dative | tripertītō | tripertītō | tripertītīs | ||||
Accusative | tripertītum | tripertītam | tripertītum | tripertītōs | tripertītās | tripertīta | |
Ablative | tripertītō | tripertītā | tripertītō | tripertītīs | |||
Vocative | tripertīte | tripertīta | tripertītum | tripertītī | tripertītae | tripertīta |
References
- tripertitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tripertitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tripertitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette