Aufrücken
See also: aufrücken
German
Noun
Aufrücken n (strong, genitive Aufrückens, no plural)
- (uncountable) gerund of aufrücken
Declension
Declension of Aufrücken [sg-only, neuter, strong]
singular | |||
---|---|---|---|
indef. | def. | noun | |
nominative | ein | das | Aufrücken |
genitive | eines | des | Aufrückens |
dative | einem | dem | Aufrücken |
accusative | ein | das | Aufrücken |