transmutatio
Latin
Etymology
trāns- + mūtātiō (or trānsmūtō + -tiō), post-Augustean. First attested in the late 1st century..
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /trans.muːˈtaː.ti.oː/, [t̪rä̃ːs̠muːˈt̪äːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /trans.muˈtat.t͡si.o/, [t̪ränzmuˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun
trānsmūtātiō f (genitive trānsmūtātiōnis); third declension
- (grammar) transposition
- 95 CE, Quintilian, Institutio Oratoria, 1.5.39:
- trānsmūtātiōne, quā ōrdō turbātur
- By transposition, by which the order [of words] is confused
-
- changing, variability, alteration, transmutation
- 4th c., Nova Vulgata, James 1:17:
- Omne datum optimum et omne dōnum perfectum dē sursum est, dēscendens a Patre lūminum, apud quem nōn est trānsmūtātiō [παραλλαγή (parallagḗ)] nec vicissitūdinis obumbrātiō.
- Every generous act of giving, with every perfect gift, is from above, coming down from the Father of lights, with whom there is no variation or shadow due to change. (NRSV)
-
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | trānsmūtātiō | trānsmūtātiōnēs |
Genitive | trānsmūtātiōnis | trānsmūtātiōnum |
Dative | trānsmūtātiōnī | trānsmūtātiōnibus |
Accusative | trānsmūtātiōnem | trānsmūtātiōnēs |
Ablative | trānsmūtātiōne | trānsmūtātiōnibus |
Vocative | trānsmūtātiō | trānsmūtātiōnēs |
Related terms
- trānsmūtō
Descendants
- Catalan: transmutació
- English: transmutation
- French: transmutation
- Galician: transmutación
- Italian: trasmutazione
- Portuguese: transmutação
- Russian: трансмутация (transmutacija)
- Spanish: transmutación
References
- “transmutatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- transmutatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette