transabiens
Latin
Etymology
Present participle of trānsabeō.
Participle
trānsabiēns m or f or n (genitive trānsabientis); third declension
- piercing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | trānsabiēns | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia | |
Genitive | trānsabientis | trānsabientis | trānsabientium | trānsabientium | |
Dative | trānsabientī | trānsabientī | trānsabientibus | trānsabientibus | |
Accusative | trānsabientem | trānsabiēns | trānsabientēs, trānsabientīs | trānsabientia | |
Ablative | trānsabiente, trānsabientī1 | trānsabiente, trānsabientī1 | trānsabientibus | trānsabientibus | |
Vocative | trānsabiēns | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia |
1When used purely as an adjective.