traductivus
Latin
Etymology
From perfect passive participle trāductus + -īvus, from trādūcō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /traː.dukˈtiː.wus/, [traː.dʊkˈtiː.wʊs]
Adjective
trāductīvus (feminine trāductīva, neuter trāductīvum); first/second-declension adjective
- of a kind of poetic metre
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | trāductīvus | trāductīva | trāductīvum | trāductīvī | trāductīvae | trāductīva | |
Genitive | trāductīvī | trāductīvae | trāductīvī | trāductīvōrum | trāductīvārum | trāductīvōrum | |
Dative | trāductīvō | trāductīvō | trāductīvīs | ||||
Accusative | trāductīvum | trāductīvam | trāductīvum | trāductīvōs | trāductīvās | trāductīva | |
Ablative | trāductīvō | trāductīvā | trāductīvō | trāductīvīs | |||
Vocative | trāductīve | trāductīva | trāductīvum | trāductīvī | trāductīvae | trāductīva |
References
- traductivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- traductivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette