audientia
Latin
Etymology
From audiēns, present active participle of audiō (“hear, listen”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /au̯.diˈen.ti.a/, [äu̯d̪iˈɛn̪t̪iä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /au̯.diˈen.t͡si.a/, [äu̯d̪iˈɛnt̪͡s̪iä]
Noun
audientia f (genitive audientiae); first declension
- The act of hearing or listening; attention, heed.
- The faculty of hearing.
- A group of listeners, audience.
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | audientia | audientiae |
Genitive | audientiae | audientiārum |
Dative | audientiae | audientiīs |
Accusative | audientiam | audientiās |
Ablative | audientiā | audientiīs |
Vocative | audientia | audientiae |
Related terms
- audiēns
- audiō
- audītiō
- audītor
- audītōriālis
- audītōrium
- audītōrius
- audītus
Descendants
- → Catalan: audiència
- → English: audience
- → French: audience
- → Galician: audiencia
- → German: Audienz
- → Italian: udienza (calque)
- → Portuguese: audiência
- → Romanian: audiență
- → Russian: аудие́нция (audijéncija)
- → Sicilian: adenzia
- → Spanish: audiencia
Participle
audientia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of audiēns
References
- “audientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “audientia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- audientia in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- audientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to obtain a hearing: audientiam sibi (orationi) facere
- (ambiguous) to accept battle: potestatem sui facere (alicui) (cf. sect. XII. 9, note audientia...)
- to obtain a hearing: audientiam sibi (orationi) facere