tracić

See also: trącić

Polish

Inherited from Old Polish tracić, from Proto-Slavic *tratiti.

tracić impf (perfective utracić or stracić)

(transitive) to lose (to cause something to cease to be in one's possession or capability)
Hypernym: gubić
(transitive) to waste, to squander (e.g. time)
Synonyms: marnować, trwonić
(transitive) to pass up, to miss (e.g. an opportunity)
Synonym: przepuszczać

Conjugation of tracić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		tracić
present tense	1^st	tracę			tracimy
	2^nd	tracisz			tracicie
	3^rd	traci			tracą
	impersonal	traci się
past tense	1^st	traciłem	traciłam		traciliśmy	traciłyśmy
	2^nd	traciłeś	traciłaś		traciliście	traciłyście
	3^rd	tracił	traciła	traciło	tracili	traciły
	impersonal	tracono
future tense	1^st	będę tracił, będę tracić	będę traciła, będę tracić		będziemy tracili, będziemy tracić	będziemy traciły, będziemy tracić
	2^nd	będziesz tracił, będziesz tracić	będziesz traciła, będziesz tracić		będziecie tracili, będziecie tracić	będziecie traciły, będziecie tracić
	3^rd	będzie tracił, będzie tracić	będzie traciła, będzie tracić	będzie traciło, będzie tracić	będą tracili, będą tracić	będą traciły, będą tracić
	impersonal	będzie tracić się
conditional	1^st	traciłbym	traciłabym		tracilibyśmy	traciłybyśmy
	2^nd	traciłbyś	traciłabyś		tracilibyście	traciłybyście
	3^rd	traciłby	traciłaby	traciłoby	traciliby	traciłyby
	impersonal	tracono by
imperative	1^st	niech tracę			traćmy
	2^nd	trać			traćcie
	3^rd	niech traci			niech tracą
active adjectival participle		tracący	tracąca	tracące	tracący	tracące
passive adjectival participle		tracony	tracona	tracone	traceni	tracone
contemporary adverbial participle		tracąc
verbal noun		tracenie

adjectives

adverb

nouns