towarzysz
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *tovarišь.
Pronunciation
- IPA(key): /tɔˈva.ʐɨʂ/
Audio (file) - Rhymes: -aʐɨʂ
- Syllabification: to‧wa‧rzysz
Noun
towarzysz m pers (feminine towarzyszka)
- companion
- comrade
Declension
Declension of towarzysz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | towarzysz | towarzysze |
| genitive | towarzysza | towarzyszy |
| dative | towarzyszowi | towarzyszom |
| accusative | towarzysza | towarzyszy |
| instrumental | towarzyszem | towarzyszami |
| locative | towarzyszu | towarzyszach |
| vocative | towarzyszu | towarzysze |
Derived terms
- towarzyski
- towarzystwo
- towarzyszyć
Further reading
- towarzysz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- towarzysz in Polish dictionaries at PWN