aucto
Latin
Etymology
From augeō (“increase”) + -tō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈau̯k.toː/
Verb
auctō (present infinitive auctāre, perfect active auctāvī, supine auctātum); first conjugation
- I increase or augment greatly.
Inflection
Conjugation of aucto (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | auctō | auctās | auctat | auctāmus | auctātis | auctant |
imperfect | auctābam | auctābās | auctābat | auctābāmus | auctābātis | auctābant | |
future | auctābō | auctābis | auctābit | auctābimus | auctābitis | auctābunt | |
perfect | auctāvī | auctāvistī | auctāvit | auctāvimus | auctāvistis | auctāvērunt, auctāvēre | |
pluperfect | auctāveram | auctāverās | auctāverat | auctāverāmus | auctāverātis | auctāverant | |
future perfect | auctāverō | auctāveris | auctāverit | auctāverimus | auctāveritis | auctāverint | |
passive | present | auctor | auctāris, auctāre | auctātur | auctāmur | auctāminī | auctantur |
imperfect | auctābar | auctābāris, auctābāre | auctābātur | auctābāmur | auctābāminī | auctābantur | |
future | auctābor | auctāberis, auctābere | auctābitur | auctābimur | auctābiminī | auctābuntur | |
perfect | auctātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | auctātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | auctātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | auctem | auctēs | auctet | auctēmus | auctētis | auctent |
imperfect | auctārem | auctārēs | auctāret | auctārēmus | auctārētis | auctārent | |
perfect | auctāverim | auctāverīs | auctāverit | auctāverimus | auctāveritis | auctāverint | |
pluperfect | auctāvissem | auctāvissēs | auctāvisset | auctāvissēmus | auctāvissētis | auctāvissent | |
passive | present | aucter | auctēris, auctēre | auctētur | auctēmur | auctēminī | auctentur |
imperfect | auctārer | auctārēris, auctārēre | auctārētur | auctārēmur | auctārēminī | auctārentur | |
perfect | auctātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | auctātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | auctā | — | — | auctāte | — |
future | — | auctātō | auctātō | — | auctātōte | auctantō | |
passive | present | — | auctāre | — | — | auctāminī | — |
future | — | auctātor | auctātor | — | — | auctantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | auctāre | auctāvisse | auctātūrus esse | auctārī | auctātus esse | auctātum īrī | |
participles | auctāns | — | auctātūrus | — | auctātus | auctandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
auctāre | auctandī | auctandō | auctandum | auctātum | auctātū |
Synonyms
- (increase greatly): auctitō
Related terms
- auctificō
- auctitō
- augeō
References
- aucto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aucto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- aucto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette