toporiță
Romanian
Etymology
From topor + -iță.
Noun
toporiță f (plural toporițe)
- Diminutive of topor
Declension
Declension of toporiță
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) toporiță | toporița | (niște) toporițe | toporițele |
genitive/dative | (unei) toporițe | toporiței | (unor) toporițe | toporițelor |
vocative | toporiță, toporițo | toporițelor |
References
- toporiță in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN