toirmeascaigh

Irish

Etymology 1

From toirmeasc (“prohibition; prevention, hindrance; mischief, dissension; mishap, misfortune”, noun) +‎ -igh.

Verb

toirmeascaigh (present analytic toirmeascaíonn, future analytic toirmeascóidh, verbal noun toirmeascú, past participle toirmeascaithe)

(transitive, intransitive) Alternative form of toirmisc (“prohibit, forbid; prevent, hinder”)

Conjugation

Second Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	toirmeascaím	toirmeascaíonn tú; toirmeascaír^†	toirmeascaíonn sé, sí	toirmeascaímid; toirmeascaíonn muid	toirmeascaíonn sibh	toirmeascaíonn siad; toirmeascaíd^†	a thoirmeascaíonn; a thoirmeascaíos / a dtoirmeascaíonn; a dtoirmeascaíos	toirmeascaítear
	past	thoirmeascaigh mé; thoirmeascaíos	thoirmeascaigh tú; thoirmeascaís	thoirmeascaigh sé, sí	thoirmeascaíomar; thoirmeascaigh muid	thoirmeascaigh sibh; thoirmeascaíobhair	thoirmeascaigh siad; thoirmeascaíodar	a thoirmeascaigh / ar thoirmeascaigh*	toirmeascaíodh
	past habitual	thoirmeascaínn	thoirmeascaíteá	thoirmeascaíodh sé, sí	thoirmeascaímis; thoirmeascaíodh muid	thoirmeascaíodh sibh	thoirmeascaídís; thoirmeascaíodh siad	a thoirmeascaíodh / ar thoirmeascaíodh*	thoirmeascaítí
	future	toirmeascóidh mé; toirmeascód; toirmeascóchaidh mé^†	toirmeascóidh tú; toirmeascóir^†; toirmeascóchaidh tú^†	toirmeascóidh sé, sí; toirmeascóchaidh sé, sí^†	toirmeascóimid; toirmeascóidh muid; toirmeascóchaimid^†; toirmeascóchaidh muid^†	toirmeascóidh sibh; toirmeascóchaidh sibh^†	toirmeascóidh siad; toirmeascóid^†; toirmeascóchaidh siad^†	a thoirmeascóidh; a thoirmeascós; a thoirmeascóchaidh^†; a thoirmeascóchas^† / a dtoirmeascóidh; a dtoirmeascós; a dtoirmeascóchaidh^†; a dtoirmeascóchas^†	toirmeascófar; toirmeascóchar^†
conditional		thoirmeascóinn; thoirmeascóchainn^† / dtoirmeascóinn‡‡; dtoirmeascóchainn^†‡‡	thoirmeascófá; thoirmeascóchthá^† / dtoirmeascófá‡‡; dtoirmeascóchthá^†‡‡	thoirmeascódh sé, sí; thoirmeascóchadh sé, sí^† / dtoirmeascódh sé, sí‡‡; dtoirmeascóchadh sé, sí^†‡‡	thoirmeascóimis; thoirmeascódh muid; thoirmeascóchaimis^†; thoirmeascóchadh muid^† / dtoirmeascóimis‡‡; dtoirmeascódh muid‡‡; dtoirmeascóchaimis^†‡‡; dtoirmeascóchadh muid^†‡‡	thoirmeascódh sibh; thoirmeascóchadh sibh^† / dtoirmeascódh sibh‡‡; dtoirmeascóchadh sibh^†‡‡	thoirmeascóidís; thoirmeascódh siad; thoirmeascóchadh siad^† / dtoirmeascóidís‡‡; dtoirmeascódh siad‡‡; dtoirmeascóchadh siad^†‡‡	a thoirmeascódh; a thoirmeascóchadh^† / ar thoirmeascódh; ar thoirmeascóchadh^†	thoirmeascófaí; thoirmeascóchthaí^† / dtoirmeascófaí‡‡; dtoirmeascóchthaí^†‡‡
subjunctive	present	go dtoirmeascaí mé; go dtoirmeascaíod^†	go dtoirmeascaí tú; go dtoirmeascaír^†	go dtoirmeascaí sé, sí	go dtoirmeascaímid; go dtoirmeascaí muid	go dtoirmeascaí sibh	go dtoirmeascaí siad; go dtoirmeascaíd^†	—	go dtoirmeascaítear
subjunctive	past	dá dtoirmeascaínn	dá dtoirmeascaíteá	dá dtoirmeascaíodh sé, sí	dá dtoirmeascaímis; dá dtoirmeascaíodh muid	dá dtoirmeascaíodh sibh	dá dtoirmeascaídís; dá dtoirmeascaíodh siad	—	dá dtoirmeascaítí
imperative		toirmeascaím	toirmeascaigh	toirmeascaíodh sé, sí	toirmeascaímis	toirmeascaígí; toirmeascaídh^†	toirmeascaídís	—	toirmeascaítear
verbal noun		toirmeascú
past participle		toirmeascaithe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Adjective

toirmeascaigh

inflection of toirmeascach (“prohibitive; preventive, obstructive; mischievous; accidental”):
1. vocative and genitive singular masculine
2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
toirmeascaigh	thoirmeascaigh	dtoirmeascaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.