toiligh
Irish
Etymology
toil + -igh
Verb
toiligh (present analytic toilíonn, future analytic toileoidh, verbal noun toiliú, past participle toilithe)
- to will, consent
Conjugation
Second Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | toilím | toilíonn tú; toilír† | toilíonn sé, sí | toilímid; toilíonn muid | toilíonn sibh | toilíonn siad; toilíd† | a thoilíonn; a thoilíos / a dtoilíonn*; a dtoilíos* | toilítear |
past | thoiligh mé; thoilíos | thoiligh tú; thoilís | thoiligh sé, sí | thoilíomar; thoiligh muid | thoiligh sibh; thoilíobhair | thoiligh siad; thoilíodar | a thoiligh / ar thoiligh* | toilíodh | |
past habitual | thoilínn / dtoilínn‡‡ | thoilíteá / dtoilíteᇇ | thoilíodh sé, sí / dtoilíodh sé, s퇇 | thoilímis; thoilíodh muid / dtoilímis‡‡; dtoilíodh muid‡‡ | thoilíodh sibh / dtoilíodh sibh‡‡ | thoilídís; thoilíodh siad / dtoilídís‡‡; dtoilíodh siad‡‡ | a thoilíodh / a dtoilíodh* | thoilítí / dtoilít퇇 | |
future | toileoidh mé; toileod; toileochaidh mé† | toileoidh tú; toileoir†; toileochaidh tú† | toileoidh sé, sí; toileochaidh sé, sí† | toileoimid; toileoidh muid; toileochaimid†; toileochaidh muid† | toileoidh sibh; toileochaidh sibh† | toileoidh siad; toileoid†; toileochaidh siad† | a thoileoidh; a thoileos; a thoileochaidh†; a thoileochas† / a dtoileoidh*; a dtoileos*; a dtoileochaidh*†; a dtoileochas*† | toileofar; toileochar† | |
conditional | thoileoinn; thoileochainn† / dtoileoinn‡‡; dtoileochainn†‡‡ | thoileofá; thoileochthᆠ/ dtoileofᇇ; dtoileochthᆇ‡ | thoileodh sé, sí; thoileochadh sé, sí† / dtoileodh sé, s퇇; dtoileochadh sé, s톇‡ | thoileoimis; thoileodh muid; thoileochaimis†; thoileochadh muid† / dtoileoimis‡‡; dtoileodh muid‡‡; dtoileochaimis†‡‡; dtoileochadh muid†‡‡ | thoileodh sibh; thoileochadh sibh† / dtoileodh sibh‡‡; dtoileochadh sibh†‡‡ | thoileoidís; thoileodh siad; thoileochadh siad† / dtoileoidís‡‡; dtoileodh siad‡‡; dtoileochadh siad†‡‡ | a thoileodh; a thoileochadh† / a dtoileodh*; a dtoileochadh*† | thoileofaí; thoileochthaí† / dtoileofa퇇; dtoileochtha톇‡ | |
subjunctive | present | go dtoilí mé; go dtoilíod† | go dtoilí tú; go dtoilír† | go dtoilí sé, sí | go dtoilímid; go dtoilí muid | go dtoilí sibh | go dtoilí siad; go dtoilíd† | — | go dtoilítear |
past | dá dtoilínn | dá dtoilíteá | dá dtoilíodh sé, sí | dá dtoilímis; dá dtoilíodh muid | dá dtoilíodh sibh | dá dtoilídís; dá dtoilíodh siad | — | dá dtoilítí | |
imperative | toilím | toiligh | toilíodh sé, sí | toilímis | toilígí; toilídh† | toilídís | — | toilítear | |
verbal noun | toiliú | ||||||||
past participle | toilithe |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Derived terms
- aontoilíocht
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
toiligh | thoiligh | dtoiligh |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |