titubo
See also: titubò
Catalan
Verb
titubo
- first-person singular present indicative form of titubar
Italian
Verb
titubo
- first-person singular present indicative of titubare
Latin
Etymology
From a reduplication of Proto-Indo-European *(s)tewp-, from *(s)tew- (“to push, hit”)[1]. Compare Latin stupeō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈti.tu.boː/, [ˈt̪ɪt̪ʊboː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈti.tu.bo/, [ˈt̪iːt̪ubo]
Verb
titubō (present infinitive titubāre, perfect active titubāvī, supine titubātum); first conjugation
- I stagger, totter, reel
- 8 CE, Ovid, Fasti 3.539:
- cum redeunt, titubant et sunt spectācula volgī
- When they return, they stagger, and they're a [drunken] spectacle for onlookers
(The ancient Romans celebrated the festival of Anna Perenna on the Ides of March.)
- When they return, they stagger, and they're a [drunken] spectacle for onlookers
- cum redeunt, titubant et sunt spectācula volgī
- I hesitate, falter, waver
Conjugation
Conjugation of titubō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | titubō | titubās | titubat | titubāmus | titubātis | titubant |
imperfect | titubābam | titubābās | titubābat | titubābāmus | titubābātis | titubābant | |
future | titubābō | titubābis | titubābit | titubābimus | titubābitis | titubābunt | |
perfect | titubāvī | titubāvistī | titubāvit | titubāvimus | titubāvistis | titubāvērunt, titubāvēre | |
pluperfect | titubāveram | titubāverās | titubāverat | titubāverāmus | titubāverātis | titubāverant | |
future perfect | titubāverō | titubāveris | titubāverit | titubāverimus | titubāveritis | titubāverint | |
passive | present | titubor | titubāris, titubāre | titubātur | titubāmur | titubāminī | titubantur |
imperfect | titubābar | titubābāris, titubābāre | titubābātur | titubābāmur | titubābāminī | titubābantur | |
future | titubābor | titubāberis, titubābere | titubābitur | titubābimur | titubābiminī | titubābuntur | |
perfect | titubātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | titubātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | titubātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | titubem | titubēs | titubet | titubēmus | titubētis | titubent |
imperfect | titubārem | titubārēs | titubāret | titubārēmus | titubārētis | titubārent | |
perfect | titubāverim | titubāverīs | titubāverit | titubāverīmus | titubāverītis | titubāverint | |
pluperfect | titubāvissem | titubāvissēs | titubāvisset | titubāvissēmus | titubāvissētis | titubāvissent | |
passive | present | tituber | titubēris, titubēre | titubētur | titubēmur | titubēminī | titubentur |
imperfect | titubārer | titubārēris, titubārēre | titubārētur | titubārēmur | titubārēminī | titubārentur | |
perfect | titubātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | titubātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | titubā | — | — | titubāte | — |
future | — | titubātō | titubātō | — | titubātōte | titubantō | |
passive | present | — | titubāre | — | — | titubāminī | — |
future | — | titubātor | titubātor | — | — | titubantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | titubāre | titubāvisse | titubātūrum esse | titubārī | titubātum esse | titubātum īrī | |
participles | titubāns | — | titubātūrus | — | titubātus | titubandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
titubandī | titubandō | titubandum | titubandō | titubātum | titubātū |
Derived terms
- titubātiō
Descendants
- Catalan: titubar
- English: titubate
- French: tituber
- Galician: titubear
- Italian: titubare
- Spanish: titubear
- Portuguese: titubear
References
- “titubo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “titubo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- titubo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Walde, Alois; Hofmann, Johann Baptist (1954), “titubo”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), volume 2, 3rd edition, Heidelberg: Carl Winter, page 686
Spanish
Verb
titubo
- first-person singular present indicative of titubar