tinclian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtinkliɑn/, [ˈtiŋkliɑn]
Verb
tinclian
- to tickle
Conjugation
Conjugation of tinclian (weak class 2)
infinitive | tinclian | tō tinclienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | tinclie tincliġe | tinclode |
2nd-person singular | tinclast | tinclodest |
3rd-person singular | tinclaþ | tinclode |
plural | tincliaþ tincliġaþ | tinclodon |
subjunctive | present | past |
singular | tinclie tincliġe | tinclode |
plural | tinclien tincliġen | tincloden |
imperative | ||
singular | tincla | |
plural | tincliaþ tincliġaþ | |
participle | present | past |
tincliende tincliġende | (ġe)tinclod |
Synonyms
- ċitelian
Descendants
- Middle English: tinklen, tynclen, tinglen (possibly, or through conflation with other similar verbs)
- English: tinkle, tingle