attribulo
Latin
Alternative forms
- adtribulō
Etymology
ad- (“to”) + tribulō (“press”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /atˈtri.bu.loː/, [atˈtrɪ.bʊ.ɫoː]
Verb
attribulō (present infinitive attribulāre, perfect active attribulāvī, supine attribulātum); first conjugation
- I press hard, thresh.
Inflection
Conjugation of attribulo (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | attribulō | attribulās | attribulat | attribulāmus | attribulātis | attribulant |
imperfect | attribulābam | attribulābās | attribulābat | attribulābāmus | attribulābātis | attribulābant | |
future | attribulābō | attribulābis | attribulābit | attribulābimus | attribulābitis | attribulābunt | |
perfect | attribulāvī | attribulāvistī | attribulāvit | attribulāvimus | attribulāvistis | attribulāvērunt, attribulāvēre | |
pluperfect | attribulāveram | attribulāverās | attribulāverat | attribulāverāmus | attribulāverātis | attribulāverant | |
future perfect | attribulāverō | attribulāveris | attribulāverit | attribulāverimus | attribulāveritis | attribulāverint | |
passive | present | attribulor | attribulāris, attribulāre | attribulātur | attribulāmur | attribulāminī | attribulantur |
imperfect | attribulābar | attribulābāris, attribulābāre | attribulābātur | attribulābāmur | attribulābāminī | attribulābantur | |
future | attribulābor | attribulāberis, attribulābere | attribulābitur | attribulābimur | attribulābiminī | attribulābuntur | |
perfect | attribulātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | attribulātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | attribulātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | attribulem | attribulēs | attribulet | attribulēmus | attribulētis | attribulent |
imperfect | attribulārem | attribulārēs | attribulāret | attribulārēmus | attribulārētis | attribulārent | |
perfect | attribulāverim | attribulāverīs | attribulāverit | attribulāverimus | attribulāveritis | attribulāverint | |
pluperfect | attribulāvissem | attribulāvissēs | attribulāvisset | attribulāvissēmus | attribulāvissētis | attribulāvissent | |
passive | present | attribuler | attribulēris, attribulēre | attribulētur | attribulēmur | attribulēminī | attribulentur |
imperfect | attribulārer | attribulārēris, attribulārēre | attribulārētur | attribulārēmur | attribulārēminī | attribulārentur | |
perfect | attribulātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | attribulātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | attribulā | — | — | attribulāte | — |
future | — | attribulātō | attribulātō | — | attribulātōte | attribulantō | |
passive | present | — | attribulāre | — | — | attribulāminī | — |
future | — | attribulātor | attribulātor | — | — | attribulantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | attribulāre | attribulāvisse | attribulātūrus esse | attribulārī | attribulātus esse | attribulātum īrī | |
participles | attribulāns | — | attribulātūrus | — | attribulātus | attribulandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
attribulāre | attribulandī | attribulandō | attribulandum | attribulātum | attribulātū |
Related terms
- tribulō
References
- attribulo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- attribulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette