tilburður
Faroese
Etymology
til- (“to, towards”) + burður (“carrying, burden, load”).
Noun
tilburður m (genitive singular tilburðar, plural tilburðir)
- event, incident
Declension
| m12 | Singular | Plural | ||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | tilburður | tilburðurin | tilburðir | tilburðirnir |
| Accusative | tilburð | tilburðin | tilburðir | tilburðirnar |
| Dative | tilburði | tilburðinum | tilburðum | tilburðunum |
| Genitive | tilburðar | tilburðarins | tilburða | tilburðanna |
Synonyms
- hending, fyrikoming, viðburður
Related terms
- tilfar
- tilgjørdur
- tilgongd
- tilhald
- tilhugsan
- tilknýti
- tiltak
- tilvild
- áburður
- framburður
- hugburður
- málburður
- samanburður