tijdig
Dutch
Etymology
From tijd (“time”) + -ig.
Pronunciation
audio (file)
Adjective
tijdig (comparative tijdiger, superlative tijdigst)
- timely, at the proper time
- in time, sufficiently early
Inflection
| Inflection of tijdig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | tijdig | |||
| inflected | tijdige | |||
| comparative | tijdiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | tijdig | tijdiger | het tijdigst het tijdigste | |
| indefinite | m./f. sing. | tijdige | tijdigere | tijdigste |
| n. sing. | tijdig | tijdiger | tijdigste | |
| plural | tijdige | tijdigere | tijdigste | |
| definite | tijdige | tijdigere | tijdigste | |
| partitive | tijdigs | tijdigers | — | |
Derived terms
- voortijdig
Related terms
- bijtijds