tesadüf
See also: təsadüf
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish تصادف (tesâdüf), from Arabic تَصَادُف (taṣāduf), verbal noun of تَصَادَفَ (taṣādafa, “to meet by chance”).
Pronunciation
- IPA(key): /te.saːˈdyf/
Noun
tesadüf (definite accusative tesadüfü, plural tesadüfler)
- coincidence, chance, accident
- Synonyms: rastlantı, rast
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | tesadüf | |
| Definite accusative | tesadüfü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | tesadüf | tesadüfler |
| Definite accusative | tesadüfü | tesadüfleri |
| Dative | tesadüfe | tesadüflere |
| Locative | tesadüfte | tesadüflerde |
| Ablative | tesadüften | tesadüflerden |
| Genitive | tesadüfün | tesadüflerin |
Derived terms
- tesadüfen
Related terms
- müsadif
References
- Nişanyan, Sevan (2002–), “tesadüf”, in Nişanyan Sözlük
- Avery, Robert et al., editors (2013) The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN