tercüman

tercüman

Turkish

Etymology

From Arabic تُرْجُمَان‎ (turjumān).

Pronunciation

• IPA^(key): [təɾdʒymɑn]
• Hyphenation: ter‧cü‧man

Noun

tercüman (definite accusative tercümanı, plural tercümanlar)

1. interpreter

Declension

Inflection
Nominative	tercüman
Definite accusative	tercümanı
	Singular	Plural
Nominative	tercüman	tercümanlar
Definite accusative	tercümanı	tercümanları
Dative	tercümana	tercümanlara
Locative	tercümanda	tercümanlarda
Ablative	tercümandan	tercümanlardan
Genitive	tercümanın	tercümanların
Possessive forms Singular Plural 1st singular tercümanım tercümanlarım 2nd singular tercümanın tercümanların 3rd singular tercümanı tercümanları 1st plural tercümanımız tercümanlarımız 2nd plural tercümanınız tercümanlarınız 3rd plural tercümanları tercümanları
Predicative forms Singular Plural 1st singular tercümanım tercümanlarım 2nd singular tercümansın tercümanlarsın 3rd singular tercüman tercümandır tercümanlar tercümanlardır 1st plural tercümanız tercümanlarız 2nd plural tercümansınız tercümanlarsınız 3rd plural tercümanlar tercümanlardır

Synonyms

• çevirmen
• mütercim
• çevirici
• dilmaç
• dragoman