tegenstaan
Dutch
Etymology
Compound of tegen (“against”) + staan (“to stand”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈteː.ɣə(n)ˌstaːn/
- Hyphenation: te‧gen‧staan
Verb
tegenstaan
- (ergative) to resist, to oppose
- (ergative) to disgust
Inflection
| Inflection of tegenstaan (strong class 6, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tegenstaan | |||
| past singular | stond tegen | |||
| past participle | tegengestaan | |||
| infinitive | tegenstaan | |||
| gerund | tegenstaan n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | sta tegen | stond tegen | tegensta | tegenstond |
| 2nd person sing. (jij) | staat tegen | stond tegen | tegenstaat | tegenstond |
| 2nd person sing. (u) | staat tegen | stond tegen | tegenstaat | tegenstond |
| 2nd person sing. (gij) | staat tegen | stondt tegen | tegenstaat | tegenstondt |
| 3rd person singular | staat tegen | stond tegen | tegenstaat | tegenstond |
| plural | staan tegen | stonden tegen | tegenstaan | tegenstonden |
| subjunctive sing.1 | sta tegen | stonde tegen | tegensta | tegenstonde |
| subjunctive plur.1 | staan tegen | stonden tegen | tegenstaan | tegenstonden |
| imperative sing. | sta tegen | |||
| imperative plur.1 | staat tegen | |||
| participles | tegenstaand | tegengestaan | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- tegenstand