tegenmijnen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈteː.ɣə(n)ˌmɛi̯.nə(n)/
- Hyphenation: te‧gen‧mij‧nen
Etymology 1
From tegenmijn or a compound of tegen + mijnen.
Verb
tegenmijnen
- (transitive, rare) to countermine (to sap enemy saps)
Inflection
| Inflection of tegenmijnen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tegenmijnen | |||
| past singular | mijnde tegen | |||
| past participle | tegengemijnd | |||
| infinitive | tegenmijnen | |||
| gerund | tegenmijnen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | mijn tegen | mijnde tegen | tegenmijn | tegenmijnde |
| 2nd person sing. (jij) | mijnt tegen | mijnde tegen | tegenmijnt | tegenmijnde |
| 2nd person sing. (u) | mijnt tegen | mijnde tegen | tegenmijnt | tegenmijnde |
| 2nd person sing. (gij) | mijnt tegen | mijnde tegen | tegenmijnt | tegenmijnde |
| 3rd person singular | mijnt tegen | mijnde tegen | tegenmijnt | tegenmijnde |
| plural | mijnen tegen | mijnden tegen | tegenmijnen | tegenmijnden |
| subjunctive sing.1 | mijne tegen | mijnde tegen | tegenmijne | tegenmijnde |
| subjunctive plur.1 | mijnen tegen | mijnden tegen | tegenmijnen | tegenmijnden |
| imperative sing. | mijn tegen | |||
| imperative plur.1 | mijnt tegen | |||
| participles | tegenmijnend | tegengemijnd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Noun
tegenmijnen
- Plural form of tegenmijn