tegenhouden
Dutch
Etymology
tegen + houden
Pronunciation
Audio (file) - Hyphenation: te‧gen‧hou‧den
Verb
tegenhouden
- to stop, to inhibit
- to hold back, to keep at bay
- to arrest
Inflection
| Inflection of tegenhouden (strong class 7, slightly irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tegenhouden | |||
| past singular | hield tegen | |||
| past participle | tegengehouden | |||
| infinitive | tegenhouden | |||
| gerund | tegenhouden n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | hou tegen, houd tegen | hield tegen | tegenhou, tegenhoud | tegenhield |
| 2nd person sing. (jij) | houdt tegen | hield tegen | tegenhoudt | tegenhield |
| 2nd person sing. (u) | houdt tegen | hield tegen | tegenhoudt | tegenhield |
| 2nd person sing. (gij) | houdt tegen | hieldt tegen | tegenhoudt | tegenhieldt |
| 3rd person singular | houdt tegen | hield tegen | tegenhoudt | tegenhield |
| plural | houden tegen | hielden tegen | tegenhouden | tegenhielden |
| subjunctive sing.1 | houde tegen | hielde tegen | tegenhoude | tegenhielde |
| subjunctive plur.1 | houden tegen | hielden tegen | tegenhouden | tegenhielden |
| imperative sing. | hou tegen, houd tegen | |||
| imperative plur.1 | houdt tegen | |||
| participles | tegenhoudend | tegengehouden | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
- houden tegen