tayfa

tayfa

Turkish

Etymology

From Arabic طَائِفَة‎ (ṭāʾifa, “troop”, “band”, “group”, “party”).

Pronunciation

• IPA^(key): [tɑjfɑ]
• Hyphenation: tay‧fa

Noun

tayfa (definite accusative tayfayı, plural tayfalar)

1. ship crew
2. hangers-on, fawning followers.
3. a worker who harvests olive; olive harvester.
4. gang, bunch; troop, band

Declension

Inflection
Nominative	tayfa
Definite accusative	tayfayı
	Singular	Plural
Nominative	tayfa	tayfalar
Definite accusative	tayfayı	tayfaları
Dative	tayfaya	tayfalara
Locative	tayfada	tayfalarda
Ablative	tayfadan	tayfalardan
Genitive	tayfanın	tayfaların
Possessive forms Singular Plural 1st singular tayfam tayfalarım 2nd singular tayfan tayfaların 3rd singular tayfası tayfaları 1st plural tayfamız tayfalarımız 2nd plural tayfanız tayfalarınız 3rd plural tayfaları tayfaları
Predicative forms Singular Plural 1st singular tayfayım tayfalarım 2nd singular tayfasın tayfalarsın 3rd singular tayfa tayfadır tayfalar tayfalardır 1st plural tayfayız tayfalarız 2nd plural tayfasınız tayfalarsınız 3rd plural tayfalar tayfalardır

Descendants

• Armenian: թայֆա (tʿayfa)

See also

• miço