Atratinus
Latin
Etymology
From ātrātus + -īnus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.traˈtiː.nus/, [ät̪räˈt̪iːnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.traˈti.nus/, [ät̪räˈt̪iːnus]
Proper noun
Atratīnus m sg (genitive Atratīnī); second declension
- A Roman cognomen — famously held by:
- Aulus Sempronius Atratinus, a Roman politician
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Atratīnus |
Genitive | Atratīnī |
Dative | Atratīnō |
Accusative | Atratīnum |
Ablative | Atratīnō |
Vocative | Atratīne |
References
- Atratinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette