tabansız

Turkish

Etymology

From taban +‎ -sız.

Pronunciation

IPA^(key): /tabanˈsɯz/
Hyphenation: ta‧ban‧sız

Adjective

tabansız (comparative daha tabansız, superlative en tabansız)

pusillanimous

Derived terms

tabansızla
tabansızsa

Noun

tabansız (definite accusative tabansızı, plural tabansızlar)

a pusillanimous person; coward

Declension

Inflection

Nominative

tabansız

Definite accusative

tabansızı

Singular

Plural

Nominative

tabansız

tabansızlar

Definite accusative

tabansızı

tabansızları

Dative

tabansıza

tabansızlara

Locative

tabansızda

tabansızlarda

Ablative

tabansızdan

tabansızlardan

Genitive

tabansızın

tabansızların

Possessive forms
	Singular	Plural
1st singular	tabansızım	tabansızlarım
2nd singular	tabansızın	tabansızların
3rd singular	tabansızı	tabansızları
1st plural	tabansızımız	tabansızlarımız
2nd plural	tabansızınız	tabansızlarınız
3rd plural	tabansızları	tabansızları

Predicative forms
	Singular	Plural
1st singular	tabansızım	tabansızlarım
2nd singular	tabansızsın	tabansızlarsın
3rd singular	tabansız tabansızdır	tabansızlar tabansızlardır
1st plural	tabansızız	tabansızlarız
2nd plural	tabansızsınız	tabansızlarsınız
3rd plural	tabansızlar	tabansızlardır