służebnik
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /swuˈʐɛb.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɛbɲik
- Syllabification: słu‧żeb‧nik
Etymology 1
From służba + -nik.
Noun
służebnik m pers (feminine służebnica)
- (archaic) servant
- Synonyms: sługa, służący
- (obsolete) beadle
- Synonym: woźny sądowy
Declension
Declension of służebnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | służebnik | służebnicy |
| genitive | służebnika | służebników |
| dative | służebnikowi | służebnikom |
| accusative | służebnika | służebników |
| instrumental | służebnikiem | służebnikami |
| locative | służebniku | służebnikach |
| vocative | służebniku | służebnicy |
Derived terms
adjective
- służebniczy
noun
- służebnictwo
Related terms
adjective
- służebny
verb
- służyć
Etymology 2
Borrowed from Russian служе́бник (služébnik).
Noun
służebnik m inan
- (Eastern Orthodoxy) missal
- Synonym: mszał
Declension
Declension of służebnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | służebnik | służebniki |
| genitive | służebnika | służebników |
| dative | służebnikowi | służebnikom |
| accusative | służebnik | służebniki |
| instrumental | służebnikiem | służebnikami |
| locative | służebniku | służebnikach |
| vocative | służebniku | służebniki |
Further reading
- służebnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- służebnik in Polish dictionaries at PWN