słuć
Old Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *slùti, from Proto-Indo-European *ḱléwt, from the root *ḱlew- (“to hear”).
Verb
słuć impf
- (intransitive) to be called
- Synonyms: słunąć, słynąć, zwać się
- Nazwał to miasto Bog widzenia, przeto iże [je] to miasto słowie: na tej gorze Pan Bog widzi.
- (please add an English translation of this quote)
- (transitive) to call, to name
- Synonyms: dziejać, mienić, nazywać, zwać
- Dzień ten trojakiem imieniem wezwan. Napirwe ji mienią Epifanija..., wtore zową Teofanija..., trzecie słową Betfanija po grecku od tego, co sie stało na swadźbie.
- (please add an English translation of this quote)
- (transitive) to mean (to convey a meaning)
- Synonyms: ważyć, znamionawać
- Dał im swe pieniądze, każdemu mnę, ktoreż jest greckie słowo..., to słowie imię.
- (please add an English translation of this quote)
Related terms
adjectives
- sławiętny
- sławny
nouns
- sława
- słowo
- słuch
verbs
- sławić impf
- słuchać impf
- słuszać impf
- słuszeć impf
Further reading
M. Arcta Słownik Staropolski/Słuć on the Polish Wikisource.Wikisource pl- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “słuć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN