sługa
See also: sluga
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *sluga.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈswu.ɡa/
Audio (file) - Rhymes: -uɡa
- Syllabification: słu‧ga
Noun
sługa m pers
- minion, servant
Declension
Declension of sługa
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sługa | słudzy/sługi |
| genitive | sługi | sługów/sług |
| dative | słudze | sługom |
| accusative | sługę | sługów/sługi |
| instrumental | sługą | sługami |
| locative | słudze | sługach |
| vocative | sługo | słudzy/sługi |
Related terms
verb
- służyć
Further reading
- sługa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- sługa in Polish dictionaries at PWN