sławić

sławić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *slaviti. By surface analysis, sława +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈswa.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: sła‧wić

Verb

sławić impf

1. (transitive, literary) to glorify, to celebrate

   Synonym: wysławiać

Conjugation

Conjugation of sławić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sławić
present tense	1st	sławię			sławimy
	2nd	sławisz			sławicie
	3rd	sławi			sławią
	impersonal	sławi się
past tense	1st	sławiłem	sławiłam		sławiliśmy	sławiłyśmy
	2nd	sławiłeś	sławiłaś		sławiliście	sławiłyście
	3rd	sławił	sławiła	sławiło	sławili	sławiły
	impersonal	sławiono
future tense	1st	będę sławił, będę sławić	będę sławiła, będę sławić		będziemy sławili, będziemy sławić	będziemy sławiły, będziemy sławić
	2nd	będziesz sławił, będziesz sławić	będziesz sławiła, będziesz sławić		będziecie sławili, będziecie sławić	będziecie sławiły, będziecie sławić
	3rd	będzie sławił, będzie sławić	będzie sławiła, będzie sławić	będzie sławiło, będzie sławić	będą sławili, będą sławić	będą sławiły, będą sławić
	impersonal	będzie sławić się
conditional	1st	sławiłbym	sławiłabym		sławilibyśmy	sławiłybyśmy
	2nd	sławiłbyś	sławiłabyś		sławilibyście	sławiłybyście
	3rd	sławiłby	sławiłaby	sławiłoby	sławiliby	sławiłyby
	impersonal	sławiono by
imperative	1st	niech sławię			sławmy
	2nd	sław			sławcie
	3rd	niech sławi			niech sławią
active adjectival participle		sławiący	sławiąca	sławiące	sławiący	sławiące
passive adjectival participle		sławiony	sławiona	sławione	sławieni	sławione
contemporary adverbial participle		sławiąc
verbal noun		sławienie

Derived terms

verbs

• osławiać impf, osławić pf
• rozsławiać impf, rozsławić pf
• wsławiać impf, wsławić pf
• wysławiać impf, wysławiać pf

 

Related terms

noun

• sława

 

Further reading

• sławić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sławić in Polish dictionaries at PWN