sözcülük
Turkish
Etymology
From sözcü + -lük
Noun
sözcülük (definite accusative sözcülüğü, plural sözcülükler)
- spokesmanship
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | sözcülük | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | sözcülüğü | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | sözcülük | sözcülükler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | sözcülüğü | sözcülükleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | sözcülüğe | sözcülüklere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | sözcülükte | sözcülüklerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | sözcülükten | sözcülüklerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | sözcülüğün | sözcülüklerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||