séan

séan

See also: Appendix:Variations of "sean"

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃeːnˠ/

Etymology 1

From Old Irish sén, from Latin signum.

Alternative forms

• seun (obsolete)

Noun

séan m (genitive singular séin, nominative plural séana)

1. sign, omen
2. good luck, prosperity, happiness

   Sonas agus séan ort.

   May you be happy and prosperous.

   ár lá séin ― our lucky day

3. (mathematics) index

Declension

Declension of séan

First declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative séan séana Vocative a shéin a shéana Genitive séin séan Dative séan séana

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an séan na séana Genitive an tséin na séan Dative leis an séan don séan leis na séana

Derived terms

• faoi shéan (“happy, lucky”)
• séanach (“happy, prosperous”)

Verb

séan (present analytic séanann, future analytic séanfaidh, verbal noun séanadh, past participle séanta)

1. (transitive) to mark with a sign, to bless

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	séanaim	séanann tú; séanair†	séanann sé, sí	séanaimid	séanann sibh	séanann siad; séanaid†	a shéanann; a shéanas / a séanann*; a séanas*	séantar
	past	shéan mé; shéanas	shéan tú; shéanais	shéan sé, sí	shéanamar; shéan muid	shéan sibh; shéanabhair	shéan siad; shéanadar	a shéan / ar shéan*	séanadh
	past habitual	shéanainn / séanainn‡‡	shéantá / séantᇇ	shéanadh sé, sí / séanadh sé, s퇇	shéanaimis; shéanadh muid / séanaimis‡‡; séanadh muid‡‡	shéanadh sibh / séanadh sibh‡‡	shéanaidís; shéanadh siad / séanaidís‡‡; séanadh siad‡‡	a shéanadh / a séanadh*	shéantaí / séanta퇇
	future	séanfaidh mé; séanfad	séanfaidh tú; séanfair†	séanfaidh sé, sí	séanfaimid; séanfaidh muid	séanfaidh sibh	séanfaidh siad; séanfaid†	a shéanfaidh; a shéanfas / a séanfaidh*; a séanfas*	séanfar
conditional		shéanfainn / séanfainn‡‡	shéanfá / séanfᇇ	shéanfadh sé, sí / séanfadh sé, s퇇	shéanfaimis; shéanfadh muid / séanfaimis‡‡; séanfadh muid‡‡	shéanfadh sibh / séanfadh sibh‡‡	shéanfaidís; shéanfadh siad / séanfaidís‡‡; séanfadh siad‡‡	a shéanfadh / a séanfadh*	shéanfaí / séanfa퇇
subjunctive	present	go séana mé; go séanad†	go séana tú; go séanair†	go séana sé, sí	go séanaimid; go séana muid	go séana sibh	go séana siad; go séanaid†	—	go séantar
	past	dá séanainn	dá séantá	dá séanadh sé, sí	dá séanaimis; dá séanadh muid	dá séanadh sibh	dá séanaidís; dá séanadh siad	—	dá séantaí
imperative		séanaim	séan	séanadh sé, sí	séanaimis	séanaigí; séanaidh†	séanaidís	—	séantar
verbal noun		séanadh
past participle		séanta

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

From Old Irish sénaid.

Verb

séan (present analytic séanann, future analytic séanfaidh, verbal noun séanadh, past participle séanta)

1. (transitive and intransitive) to deny:
   1. to declare untrue
   2. to disavow, repudiate
   3. (with preposition ar) to refuse

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	séanaim	séanann tú; séanair†	séanann sé, sí	séanaimid	séanann sibh	séanann siad; séanaid†	a shéanann; a shéanas / a séanann*; a séanas*	séantar
	past	shéan mé; shéanas	shéan tú; shéanais	shéan sé, sí	shéanamar; shéan muid	shéan sibh; shéanabhair	shéan siad; shéanadar	a shéan / ar shéan*	séanadh
	past habitual	shéanainn / séanainn‡‡	shéantá / séantᇇ	shéanadh sé, sí / séanadh sé, s퇇	shéanaimis; shéanadh muid / séanaimis‡‡; séanadh muid‡‡	shéanadh sibh / séanadh sibh‡‡	shéanaidís; shéanadh siad / séanaidís‡‡; séanadh siad‡‡	a shéanadh / a séanadh*	shéantaí / séanta퇇
	future	séanfaidh mé; séanfad	séanfaidh tú; séanfair†	séanfaidh sé, sí	séanfaimid; séanfaidh muid	séanfaidh sibh	séanfaidh siad; séanfaid†	a shéanfaidh; a shéanfas / a séanfaidh*; a séanfas*	séanfar
conditional		shéanfainn / séanfainn‡‡	shéanfá / séanfᇇ	shéanfadh sé, sí / séanfadh sé, s퇇	shéanfaimis; shéanfadh muid / séanfaimis‡‡; séanfadh muid‡‡	shéanfadh sibh / séanfadh sibh‡‡	shéanfaidís; shéanfadh siad / séanfaidís‡‡; séanfadh siad‡‡	a shéanfadh / a séanfadh*	shéanfaí / séanfa퇇
subjunctive	present	go séana mé; go séanad†	go séana tú; go séanair†	go séana sé, sí	go séanaimid; go séana muid	go séana sibh	go séana siad; go séanaid†	—	go séantar
	past	dá séanainn	dá séantá	dá séanadh sé, sí	dá séanaimis; dá séanadh muid	dá séanadh sibh	dá séanaidís; dá séanadh siad	—	dá séantaí
imperative		séanaim	séan	séanadh sé, sí	séanaimis	séanaigí; séanaidh†	séanaidís	—	séantar
verbal noun		séanadh
past participle		séanta

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• séantóir

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
séan	shéan after an, tséan	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Dinneen, Patrick S. (1904), “séan”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 627
• Dinneen, Patrick S. (1904), “séanaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 627
• Ó Dónaill, Niall (1977), “séan”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN