særleg

særleg

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse sérligr.

Pronunciation

• IPA^(key): /²sæːrlɛ/

Adjective

særleg (indefinite singular særleg, definite singular and plural særlege, comparative særlegare, indefinite superlative særlegast, definite superlative særlegaste)

1. particular, special

   Ved særlege høve kan ein gjera det.

   One can do it at special occasions.

Adverb

særleg

1. particularly

   Akta deg særleg for denne sorten.

   Be particularly aware of this kind.

See also

• særlig (Bokmål)

References

• “særleg” in The Nynorsk Dictionary.