særa
Faroese
Verb
særa (third person singular past indicative særdi, third person plural past indicative sært, supine sært)
- to wound
Conjugation
Conjugation of særa
| v-1 | ||||
| infinitive | særa | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | særandi | |||
| past participle a7 | særdur | |||
| supine | sært | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | særi | særir | særir | særa |
| past | særdi | særdi | særdi | særdu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | sær! | — | særið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsaiːra/
- Rhymes: -aiːra
Etymology 1
From Old Norse særa, from Proto-Germanic *sairijaną.
Verb
særa (weak verb, third-person singular past indicative særði, supine sært)
- to wound, to injure
- Það tilheyrir náttúru mannsins að hata þá sem hann hefur sært.
- It belongs to human nature to hate those that he has injured.
- Það tilheyrir náttúru mannsins að hata þá sem hann hefur sært.
- to hurt
Conjugation
særa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að særa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sært | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | særandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég særi | við særum | present (nútíð) | ég særi | við særum |
| þú særir | þið særið | þú særir | þið særið | ||
| hann, hún, það særir | þeir, þær, þau særa | hann, hún, það særi | þeir, þær, þau særi | ||
| past (þátíð) | ég særði | við særðum | past (þátíð) | ég særði | við særðum |
| þú særðir | þið særðuð | þú særðir | þið særðuð | ||
| hann, hún, það særði | þeir, þær, þau særðu | hann, hún, það særði | þeir, þær, þau særðu | ||
| imperative (boðháttur) | sær (þú) | særið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| særðu | særiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
særast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að særast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | særst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | særandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég særist | við særumst | present (nútíð) | ég særist | við særumst |
| þú særist | þið særist | þú særist | þið særist | ||
| hann, hún, það særist | þeir, þær, þau særast | hann, hún, það særist | þeir, þær, þau særist | ||
| past (þátíð) | ég særðist | við særðumst | past (þátíð) | ég særðist | við særðumst |
| þú særðist | þið særðust | þú særðist | þið særðust | ||
| hann, hún, það særðist | þeir, þær, þau særðust | hann, hún, það særðist | þeir, þær, þau særðust | ||
| imperative (boðháttur) | særst (þú) | særist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| særstu | særisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
særður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | særður | særð | sært | særðir | særðar | særð | |
| accusative (þolfall) | særðan | særða | sært | særða | særðar | særð | |
| dative (þágufall) | særðum | særðri | særðu | særðum | særðum | særðum | |
| genitive (eignarfall) | særðs | særðrar | særðs | særðra | særðra | særðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | særði | særða | særða | særðu | særðu | særðu | |
| accusative (þolfall) | særða | særðu | særða | særðu | særðu | særðu | |
| dative (þágufall) | særða | særðu | særða | særðu | særðu | særðu | |
| genitive (eignarfall) | særða | særðu | særða | særðu | særðu | særðu | |
Etymology 2
From Old Norse sœra, from Proto-Germanic *swōrijaną (causative of sverja (“to swear”)).
Verb
særa (weak verb, third-person singular past indicative særði, supine sært)
- to conjure
Conjugation
særa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að særa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sært | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | særandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég særi | við særum | present (nútíð) | ég særi | við særum |
| þú særir | þið særið | þú særir | þið særið | ||
| hann, hún, það særir | þeir, þær, þau særa | hann, hún, það særi | þeir, þær, þau særi | ||
| past (þátíð) | ég særði | við særðum | past (þátíð) | ég særði | við særðum |
| þú særðir | þið særðuð | þú særðir | þið særðuð | ||
| hann, hún, það særði | þeir, þær, þau særðu | hann, hún, það særði | þeir, þær, þau særðu | ||
| imperative (boðháttur) | sær (þú) | særið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| særðu | særiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
særast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að særast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | særst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | særandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég særist | við særumst | present (nútíð) | ég særist | við særumst |
| þú særist | þið særist | þú særist | þið særist | ||
| hann, hún, það særist | þeir, þær, þau særast | hann, hún, það særist | þeir, þær, þau særist | ||
| past (þátíð) | ég særðist | við særðumst | past (þátíð) | ég særðist | við særðumst |
| þú særðist | þið særðust | þú særðist | þið særðust | ||
| hann, hún, það særðist | þeir, þær, þau særðust | hann, hún, það særðist | þeir, þær, þau særðust | ||
| imperative (boðháttur) | særst (þú) | særist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| særstu | særisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
særður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | særður | særð | sært | særðir | særðar | særð | |
| accusative (þolfall) | særðan | særða | sært | særða | særðar | særð | |
| dative (þágufall) | særðum | særðri | særðu | særðum | særðum | særðum | |
| genitive (eignarfall) | særðs | særðrar | særðs | særðra | særðra | særðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | særði | særða | særða | særðu | særðu | særðu | |
| accusative (þolfall) | særða | særðu | særða | særðu | særðu | særðu | |
| dative (þágufall) | særða | særðu | særða | særðu | særðu | særðu | |
| genitive (eignarfall) | særða | særðu | særða | særðu | særðu | særðu | |
Derived terms
- særing