szlachcic

szlachcic

English

Etymology

Polish szlachcic

Noun

szlachcic (plural szlachcics)

1. (historical) A Polish or Lithuanian nobleman.

Translations

(historical) a Polish (or Lithuanian) nobleman

Polish: szlachcic (pl) m, szlachcianka (pl) f

Russian: шля́хтич (ru) m (šljáxtič), шляхтя́нка (ru) f (šljaxtjánka)

See also

• Szlachta

---

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʂlax.t͡ɕit͡s/

Noun

szlachcic m pers (feminine szlachcianka)

1. (historical) nobleman; member of the Polish nobility

Declension

declension of szlachcic

	singular	plural
nominative	szlachcic	szlachcice
genitive	szlachcica	szlachciców
dative	szlachcicowi	szlachcicom
accusative	szlachcica	szlachciców
instrumental	szlachcicem	szlachcicami
locative	szlachcicu	szlachcicach
vocative	szlachcicu	szlachcice

Related terms

• szlachta
• szlachectwo
• szlachecki
• szlachetny

Further reading

• szlachcic in Polish dictionaries at PWN