szirma
Hungarian
Etymology
szirom (“petal”) + -a (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ ˈsirmɒ]
- Hyphenation: szir‧ma
Noun
szirma
- third-person singular single-possession possessive of szirom
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | szirma | — |
accusative | szirmát | — |
dative | szirmának | — |
instrumental | szirmával | — |
causal-final | szirmáért | — |
translative | szirmává | — |
terminative | szirmáig | — |
essive-formal | szirmaként | — |
essive-modal | szirmául | — |
inessive | szirmában | — |
superessive | szirmán | — |
adessive | szirmánál | — |
illative | szirmába | — |
sublative | szirmára | — |
allative | szirmához | — |
elative | szirmából | — |
delative | szirmáról | — |
ablative | szirmától | — |
non-attributive possessive - singular | szirmáé | — |
non-attributive possessive - plural | szirmáéi | — |