synja
Icelandic
Etymology
From Old Norse synja.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsɪnja/
- Rhymes: -ɪnja
Verb
synja (weak verb, third-person singular past indicative synjaði, supine synjað)
- to refuse
Conjugation
synja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að synja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | synjað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | synjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég synja | við synjum | present (nútíð) | ég syni | við synjum |
| þú synjar | þið synið | þú synir | þið synið | ||
| hann, hún, það synjar | þeir, þær, þau synja | hann, hún, það syni | þeir, þær, þau syni | ||
| past (þátíð) | ég synjaði | við synjuðum | past (þátíð) | ég synjaði | við synjuðum |
| þú synjaðir | þið synjuðuð | þú synjaðir | þið synjuðuð | ||
| hann, hún, það synjaði | þeir, þær, þau synjuðu | hann, hún, það synjaði | þeir, þær, þau synjuðu | ||
| imperative (boðháttur) | synja (þú) | synið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| synjaðu | syniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
synjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að synjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | synjast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | synjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég synjast | við synjumst | present (nútíð) | ég synist | við synjumst |
| þú synjast | þið synist | þú synist | þið synist | ||
| hann, hún, það synjast | þeir, þær, þau synjast | hann, hún, það synist | þeir, þær, þau synist | ||
| past (þátíð) | ég synjaðist | við synjuðumst | past (þátíð) | ég synjaðist | við synjuðumst |
| þú synjaðist | þið synjuðust | þú synjaðist | þið synjuðust | ||
| hann, hún, það synjaðist | þeir, þær, þau synjuðust | hann, hún, það synjaðist | þeir, þær, þau synjuðust | ||
| imperative (boðháttur) | synjast (þú) | synist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| synjastu | synisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
synjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | synjaður | synjuð | synjað | synjaðir | synjaðar | synjuð | |
| accusative (þolfall) | synjaðan | synjaða | synjað | synjaða | synjaðar | synjuð | |
| dative (þágufall) | synjuðum | synjaðri | synjuðu | synjuðum | synjuðum | synjuðum | |
| genitive (eignarfall) | synjaðs | synjaðrar | synjaðs | synjaðra | synjaðra | synjaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | synjaði | synjaða | synjaða | synjuðu | synjuðu | synjuðu | |
| accusative (þolfall) | synjaða | synjuðu | synjaða | synjuðu | synjuðu | synjuðu | |
| dative (þágufall) | synjaða | synjuðu | synjaða | synjuðu | synjuðu | synjuðu | |
| genitive (eignarfall) | synjaða | synjuðu | synjaða | synjuðu | synjuðu | synjuðu | |
Synonyms
- neita
- afsegja
- aftaka
- hafna
Old Norse
Verb
synja
- to deny
- sannaði annarr, en annarr synjaði
- one confessed, but the other denied
- (transitive, with genitive) to deny (a charge)
- (ditransitive, with dative and genitive) to refuse, deny (someone something)
- Hana elskuðu margir ok hon synjaði fám síns vilja
- Many loved her, and she denied few their will
Conjugation
Conjugation of synja — active (weak class 2)
| infinitive | synja | |
|---|---|---|
| present participle | synjandi | |
| past participle | synjaðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | synja | synjaða |
| 2nd-person singular | synjar | synjaðir |
| 3rd-person singular | synjar | synjaði |
| 1st-person plural | synjum | synjuðum |
| 2nd-person plural | synið | synjuðuð |
| 3rd-person plural | synja | synjuðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | synja | synjaða |
| 2nd-person singular | synir | synjaðir |
| 3rd-person singular | synir | synjaði |
| 1st-person plural | synim | synjaðim |
| 2nd-person plural | synið | synjaðið |
| 3rd-person plural | syni | synjaði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | synja | |
| 1st-person plural | synjum | |
| 2nd-person plural | synið | |
Conjugation of synja — mediopassive (weak class 2)
| infinitive | synjask | |
|---|---|---|
| present participle | synjandisk | |
| past participle | synjazk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | synjumk | synjuðumk |
| 2nd-person singular | synjask | synjaðisk |
| 3rd-person singular | synjask | synjaðisk |
| 1st-person plural | synjumsk | synjuðumsk |
| 2nd-person plural | synizk | synjuðuzk |
| 3rd-person plural | synjask | synjuðusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | synjumk | synjuðumk |
| 2nd-person singular | synisk | synjaðisk |
| 3rd-person singular | synisk | synjaðisk |
| 1st-person plural | synimsk | synjaðimsk |
| 2nd-person plural | synizk | synjaðizk |
| 3rd-person plural | synisk | synjaðisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | synjask | |
| 1st-person plural | synjumsk | |
| 2nd-person plural | synizk | |
Related terms
- syn f
Descendants
- Icelandic: synja
References
- synja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press