synia
Old Swedish
Etymology
From Old Norse synja, from Proto-Germanic *sunjōną.
Verb
synia
- to deny, to refuse
Conjugation
Conjugation of synia (weak)
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | synia | — | |||
participle | syniandi, -e | sunder | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | syn | syni, -e | — | sundi, -e | sundi, -e |
þū | syn | syni, -e | syn | sundi, -e | sundi, -e |
han | syn | syni, -e | — | sundi, -e | sundi, -e |
vīr | synium, -iom | synium, -iom | synium, -iom | sundum, -om | sundum, -om |
īr | synin | synin | synin | sundin | sundin |
þēr | synia | synin | — | sundu, -o | sundin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | syns | synis | — | sundis, -es | sundis, -es |
þū | syns | synis | — | sundis, -es | sundis, -es |
han | syns | synis | — | sundis, -es | sundis, -es |
vīr | syniums, -ioms | syniums, -ioms | — | sundums, -oms | sundums, -oms |
īr | synins | synins | — | sundins | sundins |
þēr | synias | synins | — | sundus, -os | sundins |
Descendants
- Swedish: söna (archaic)