sværþ
Old Swedish
Etymology
From Old Norse sverð, from Proto-Germanic *swerdą
Noun
sværþ n
- sword
Declension
Declension of sværþ (a-stem)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sværþ | sværþit | sværþ | sværþin |
accusative | sværþ | sværþit | sværþ | sværþin |
dative | sværþi, -e | sværþinu, -eno | sværþum, -om | sværþumin, -omen |
genitive | sværþs | sværþsins | sværþa | sværþanna |
Descendants
- Swedish: svärd