sverta
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsvɛr̥ta/
- Rhymes: -ɛr̥ta
Etymology 1
From Proto-Germanic *swartijaną, from *swartaz (“black”).
Verb
sverta (weak verb, third-person singular past indicative sverti, supine svert)
- (transitive, with accusative) to black, to blacken, to color black
- Á ég að sverta skóna þína?
- Shall I blacken your shoes?
- (transitive, with accusative) to blacken, sully (reputation, etc.)
- Hún sverti mannorð hans.
- She sullied his reputation.
Conjugation
sverta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að sverta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | svert | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | svertandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég sverti | við svertum | present (nútíð) | ég sverti | við svertum |
| þú svertir | þið svertið | þú svertir | þið svertið | ||
| hann, hún, það svertir | þeir, þær, þau sverta | hann, hún, það sverti | þeir, þær, þau sverti | ||
| past (þátíð) | ég sverti | við svertum | past (þátíð) | ég sverti | við svertum |
| þú svertir | þið svertuð | þú svertir | þið svertuð | ||
| hann, hún, það sverti | þeir, þær, þau svertu | hann, hún, það sverti | þeir, þær, þau svertu | ||
| imperative (boðháttur) | svert (þú) | svertið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| svertu | svertiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
svertast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að svertast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sverst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | svertandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég svertist | við svertumst | present (nútíð) | ég svertist | við svertumst |
| þú svertist | þið svertist | þú svertist | þið svertist | ||
| hann, hún, það svertist | þeir, þær, þau svertast | hann, hún, það svertist | þeir, þær, þau svertist | ||
| past (þátíð) | ég svertist | við svertumst | past (þátíð) | ég svertist | við svertumst |
| þú svertist | þið svertust | þú svertist | þið svertust | ||
| hann, hún, það svertist | þeir, þær, þau svertust | hann, hún, það svertist | þeir, þær, þau svertust | ||
| imperative (boðháttur) | sverst (þú) | svertist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sverstu | svertisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
svertur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | svertur | svert | svert | svertir | svertar | svert | |
| accusative (þolfall) | svertan | sverta | svert | sverta | svertar | svert | |
| dative (þágufall) | svertum | svertri | svertu | svertum | svertum | svertum | |
| genitive (eignarfall) | sverts | svertrar | sverts | svertra | svertra | svertra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | sverti | sverta | sverta | svertu | svertu | svertu | |
| accusative (þolfall) | sverta | svertu | sverta | svertu | svertu | svertu | |
| dative (þágufall) | sverta | svertu | sverta | svertu | svertu | svertu | |
| genitive (eignarfall) | sverta | svertu | sverta | svertu | svertu | svertu | |
Related terms
- svartur
- sverta (noun)
- svertingi
Etymology 2
From Proto-Germanic *swartijǭ (whence also German Schwärze), derived from *swartaz (“black”) (whence Icelandic svartur).
Noun
sverta f (genitive singular svertu, nominative plural svertur)
- (uncountable) a black colorant, especially shoe polish and ink (in printing)
- (uncountable) black smudges, spots, etc.
- (uncountable, figuratively) a black spot (on someone’s reputation)
- (uncountable) blackness
- (obsolete) An appellation for a fox.
- (countable, lichenology) One of several species of lichenized fungi in the genus Verrucaria and related genera within the family Verrucariaceae.
Declension
declension of sverta
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | sverta | svertan | svertur | sverturnar |
| accusative | svertu | svertuna | svertur | sverturnar |
| dative | svertu | svertunni | svertum | svertunum |
| genitive | svertu | svertunnar | sverta/svertna | svertanna/svertnanna |
Derived terms
- ofnsverta
- prentsverta
- skósverta
Related terms
- svartur
- sverta (verb)
- svertingi
Anagrams
- vestra