suður
See also: sudur
Faroese
Etymology
From Old Norse suðr, from Proto-Germanic *sunþrą.
Noun
suður n (genitive singular suðurs, uncountable)
- south
Declension
n13s | Singular | |
Indefinite | Definite | |
Nominative | suður | suðrið |
Accusative | suður | suðrið |
Dative | suðri | suðrinum |
Genitive | suðurs | suðursins |
Icelandic
Etymology
From Old Norse suðr, from Proto-Germanic *sunþrą.
Pronunciation
- Rhymes: -ʏːðʏr
Noun
suður n (genitive singular suðurs, no plural)
- south
Declension
declension of suður
n-s | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | suður | suðrið |
accusative | suður | suðrið |
dative | suðri | suðrinu |
genitive | suðurs | suðursins |