suscipiens
Latin
Etymology
Present active participle of suscipiō (“undertake; beget”).
Participle
suscipiēns m, f, n (genitive suscipientis); third declension
- taking up, acknowledging, undertaking
- catching, receiving
- bearing, begetting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | suscipiēns | suscipiēns | suscipientēs | suscipientia | |
Genitive | suscipientis | suscipientis | suscipientium | suscipientium | |
Dative | suscipientī | suscipientī | suscipientibus | suscipientibus | |
Accusative | suscipientem | suscipiēns | suscipientēs, suscipientīs | suscipientia | |
Ablative | suscipiente, suscipientī1 | suscipiente, suscipientī1 | suscipientibus | suscipientibus | |
Vocative | suscipiēns | suscipiēns | suscipientēs | suscipientia |
1When used purely as an adjective.