surrectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of surgō (“[I] get up, arise”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /surˈreːk.tus/, [s̠ʊrˈreːkt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /surˈrek.tus/, [surˈrɛkt̪us]
Participle
surrēctus (feminine surrēcta, neuter surrēctum); first/second-declension participle
- gotten up, having been gotten up, arisen, having been arisen
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | surrēctus | surrēcta | surrēctum | surrēctī | surrēctae | surrēcta | |
Genitive | surrēctī | surrēctae | surrēctī | surrēctōrum | surrēctārum | surrēctōrum | |
Dative | surrēctō | surrēctō | surrēctīs | ||||
Accusative | surrēctum | surrēctam | surrēctum | surrēctōs | surrēctās | surrēcta | |
Ablative | surrēctō | surrēctā | surrēctō | surrēctīs | |||
Vocative | surrēcte | surrēcta | surrēctum | surrēctī | surrēctae | surrēcta |
Descendants
- English: surrect
- Italian: sorto
- Portuguese: surto
- Spanish: surto
References
- “surrectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- surrectus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- surrectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette