surkeilematon
Finnish
Etymology
surkeilla + -maton
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsurkei̯lemɑton/, [ˈs̠urke̞i̯le̞ˌmɑt̪o̞n]
- Rhymes: -ɑton
- Syllabification: sur‧kei‧le‧ma‧ton
Adjective
surkeilematon
- impudent, flippant
Declension
Inflection of surkeilematon (Kotus type 34/onneton, tt-t gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | surkeilematon | surkeilemattomat | |
genitive | surkeilemattoman | surkeilemattomien | |
partitive | surkeilematonta | surkeilemattomia | |
illative | surkeilemattomaan | surkeilemattomiin | |
singular | plural | ||
nominative | surkeilematon | surkeilemattomat | |
accusative | nom. | surkeilematon | surkeilemattomat |
gen. | surkeilemattoman | ||
genitive | surkeilemattoman | surkeilemattomien surkeilematontenrare | |
partitive | surkeilematonta | surkeilemattomia | |
inessive | surkeilemattomassa | surkeilemattomissa | |
elative | surkeilemattomasta | surkeilemattomista | |
illative | surkeilemattomaan | surkeilemattomiin | |
adessive | surkeilemattomalla | surkeilemattomilla | |
ablative | surkeilemattomalta | surkeilemattomilta | |
allative | surkeilemattomalle | surkeilemattomille | |
essive | surkeilemattomana | surkeilemattomina | |
translative | surkeilemattomaksi | surkeilemattomiksi | |
instructive | — | surkeilemattomin | |
abessive | surkeilemattomatta | surkeilemattomitta | |
comitative | — | surkeilemattomine |
Possessive forms of surkeilematon (type onneton) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | surkeilemattomani | surkeilemattomamme |
2nd person | surkeilemattomasi | surkeilemattomanne |
3rd person | surkeilemattomansa | |
Only used with substantive adjectives, -inen adjectives used for comparisons of equality or agent participles. |
Participle
surkeilematon
- negative participle of surkeilla