supputatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of supputō.
Participle
supputātus m (feminine supputāta, neuter supputātum); first/second declension
- pruned
- reckoned
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | supputātus | supputāta | supputātum | supputātī | supputātae | supputāta | |
Genitive | supputātī | supputātae | supputātī | supputātōrum | supputātārum | supputātōrum | |
Dative | supputātō | supputātae | supputātō | supputātīs | supputātīs | supputātīs | |
Accusative | supputātum | supputātam | supputātum | supputātōs | supputātās | supputāta | |
Ablative | supputātō | supputātā | supputātō | supputātīs | supputātīs | supputātīs | |
Vocative | supputāte | supputāta | supputātum | supputātī | supputātae | supputāta |