absolutywny

absolutywny

Polish

Etymology

From absolutyw +‎ -ny. First attested in 1918.[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /ap.sɔ.luˈtɨv.nɨ/
• Rhymes: -ɨvnɨ
• Syllabification: ab‧so‧lu‧tyw‧ny

Adjective

absolutywny (not comparable)

1. (relational, grammar) absolutive (of or pertaining to the grammatical case used to indicate the patient or experiencer of a verb’s action)

Declension

Declension of absolutywny

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	absolutywny		absolutywne	absolutywna	absolutywni	absolutywne
genitive	absolutywnego			absolutywnej	absolutywnych
dative	absolutywnemu				absolutywnym
accusative	absolutywnego	absolutywny	absolutywne	absolutywną	absolutywnych	absolutywne
instrumental	absolutywnym				absolutywnymi
locative				absolutywnej	absolutywnych

Related terms

adjectives

• absolutny
• absolutoryjny
• absolutystyczny
• absolwencki

 

adverbs

• absolutnie
• absolutystycznie

 

nouns

• absolucja
• absolut
• absolutność
• absolutorium
• absolutysta
• absolutystka
• absolutystyczność
• absolutyw
• absolutyzacja
• absolutyzm
• absolwent
• absolwentka

 

verbs

• absolutyzować impf, zabsolutyzować pf
• absolwować impf

 

References

1. Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie‎, volume 8, 1918, page v

Further reading

• absolutywny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego