suppedito
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /supˈpe.di.toː/, [s̠ʊpˈpɛd̪ɪt̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /supˈpe.di.to/, [supˈpɛːd̪it̪o]
Verb
suppeditō (present infinitive suppeditāre, perfect active suppeditāvī, supine suppeditātum); first conjugation
- I am fully supplied, am (or have) in abundance
- I suffice
- I give, supply
Conjugation
Conjugation of suppeditō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | suppeditō | suppeditās | suppeditat | suppeditāmus | suppeditātis | suppeditant |
imperfect | suppeditābam | suppeditābās | suppeditābat | suppeditābāmus | suppeditābātis | suppeditābant | |
future | suppeditābō | suppeditābis | suppeditābit | suppeditābimus | suppeditābitis | suppeditābunt | |
perfect | suppeditāvī | suppeditāvistī, suppeditāstī1 | suppeditāvit, suppeditāt1 | suppeditāvimus, suppeditāmus1 | suppeditāvistis, suppeditāstis1 | suppeditāvērunt, suppeditāvēre, suppeditārunt1 | |
pluperfect | suppeditāveram, suppeditāram1 | suppeditāverās, suppeditārās1 | suppeditāverat, suppeditārat1 | suppeditāverāmus, suppeditārāmus1 | suppeditāverātis, suppeditārātis1 | suppeditāverant, suppeditārant1 | |
future perfect | suppeditāverō, suppeditārō1 | suppeditāveris, suppeditāris1 | suppeditāverit, suppeditārit1 | suppeditāverimus, suppeditārimus1 | suppeditāveritis, suppeditāritis1 | suppeditāverint, suppeditārint1 | |
passive | present | suppeditor | suppeditāris, suppeditāre | suppeditātur | suppeditāmur | suppeditāminī | suppeditantur |
imperfect | suppeditābar | suppeditābāris, suppeditābāre | suppeditābātur | suppeditābāmur | suppeditābāminī | suppeditābantur | |
future | suppeditābor | suppeditāberis, suppeditābere | suppeditābitur | suppeditābimur | suppeditābiminī | suppeditābuntur | |
perfect | suppeditātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | suppeditātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | suppeditātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | suppeditem | suppeditēs | suppeditet | suppeditēmus | suppeditētis | suppeditent |
imperfect | suppeditārem | suppeditārēs | suppeditāret | suppeditārēmus | suppeditārētis | suppeditārent | |
perfect | suppeditāverim, suppeditārim1 | suppeditāverīs, suppeditārīs1 | suppeditāverit, suppeditārit1 | suppeditāverīmus, suppeditārīmus1 | suppeditāverītis, suppeditārītis1 | suppeditāverint, suppeditārint1 | |
pluperfect | suppeditāvissem, suppeditāssem1 | suppeditāvissēs, suppeditāssēs1 | suppeditāvisset, suppeditāsset1 | suppeditāvissēmus, suppeditāssēmus1 | suppeditāvissētis, suppeditāssētis1 | suppeditāvissent, suppeditāssent1 | |
passive | present | suppediter | suppeditēris, suppeditēre | suppeditētur | suppeditēmur | suppeditēminī | suppeditentur |
imperfect | suppeditārer | suppeditārēris, suppeditārēre | suppeditārētur | suppeditārēmur | suppeditārēminī | suppeditārentur | |
perfect | suppeditātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | suppeditātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | suppeditā | — | — | suppeditāte | — |
future | — | suppeditātō | suppeditātō | — | suppeditātōte | suppeditantō | |
passive | present | — | suppeditāre | — | — | suppeditāminī | — |
future | — | suppeditātor | suppeditātor | — | — | suppeditantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | suppeditāre | suppeditāvisse, suppeditāsse1 | suppeditātūrum esse | suppeditārī | suppeditātum esse | suppeditātum īrī | |
participles | suppeditāns | — | suppeditātūrus | — | suppeditātus | suppeditandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
suppeditandī | suppeditandō | suppeditandum | suppeditandō | suppeditātum | suppeditātū |
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Descendants
- Catalan: supeditar
- Spanish: supeditar
References
- “suppedito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suppedito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suppedito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- if I live till then: si vita mihi suppeditat
- to provide some one with a livelihood: omnes ad vitam copias suppeditare alicui
- a livelihood: quae suppeditant ad victum (Off. 1. 4. 12)
- his means suffice to defray daily expenses: copiae cotidianis sumptibus suppetunt (vid. sect. IV. 2, note suppeditare...)
- if I live till then: si vita mihi suppeditat
- suppedito in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016