suppeditatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suppeditō.
Participle
suppeditātus m (feminine suppeditāta, neuter suppeditātum); first/second declension
- sufficed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | suppeditātus | suppeditāta | suppeditātum | suppeditātī | suppeditātae | suppeditāta | |
Genitive | suppeditātī | suppeditātae | suppeditātī | suppeditātōrum | suppeditātārum | suppeditātōrum | |
Dative | suppeditātō | suppeditātae | suppeditātō | suppeditātīs | suppeditātīs | suppeditātīs | |
Accusative | suppeditātum | suppeditātam | suppeditātum | suppeditātōs | suppeditātās | suppeditāta | |
Ablative | suppeditātō | suppeditātā | suppeditātō | suppeditātīs | suppeditātīs | suppeditātīs | |
Vocative | suppeditāte | suppeditāta | suppeditātum | suppeditātī | suppeditātae | suppeditāta |