sunum
Gothic
Romanization
sunum
- Romanization of 𐍃𐌿𐌽𐌿𐌼
Old English
Noun
sunum m
- dative plural of sunu
Turkish
Noun
sunum
- first-person singular possessive of sunu
Noun
sunum (definite accusative sunumu, plural sunumlar)
- presentation
Declension
Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | sunum | |||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | sunumu | |||||||||||||||||||||||||
Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
Nominative | sunum | sunumlar | ||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | sunumu | sunumları | ||||||||||||||||||||||||
Dative | sunuma | sunumlara | ||||||||||||||||||||||||
Locative | sunumda | sunumlarda | ||||||||||||||||||||||||
Ablative | sunumdan | sunumlardan | ||||||||||||||||||||||||
Genitive | sunumun | sunumların | ||||||||||||||||||||||||
|
See also
- sunu